Ogólny opis pojęcia

Proces integracji sensorycznej pozwala nam uczyć się różnych zachowań, dzięki którym możemy zaadaptować się do nieznanych nam warunków. Informacje zmysłowe integrują się już w okresie życia płodowego. Proces ten najintensywniej rozwija się do 7- 10 roku życia, dlatego terapia integracji sensorycznej kierowana jest przede wszystkim do dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym wieku szkolnym. W tym okresie nieprawidłowe procesy integracji sensorycznej szybko i skutecznie poddają się usprawnianiu. Stosowanie odpowiedniej terapii może zmniejszyć trudności dziecka w wielu sferach jego rozwoju. Integracja sensoryczna jest podstawą uczenia się, rozwoju mowy, poczucia własnej wartości i koordynacji ruchowej. Niepowodzenia w nauce, zaburzone planowanie motoryczne brak umiejętności płynnego czytania i pisania, nieprawidłowy rozwój emocjonalny i społeczny, trudności z koncentracją uwagi, agresja, nadpobudliwość psychoruchowa, niezgrabność ruchowa, obronność dotykowa, słuchowa i węchowa często mają swoje źródło w nieprawidłowej  integracji sensorycznej i braku integracji odruchów postawy. Trudności, które pojawiają się u dzieci nie są zależne od charakteru czy ich chęci. Dzieci nie mają nad nimi kontroli i często są postrzegane jako leniwe, nieporadne, niechlujne, źle wychowane, agresywne, nieprzewidywalne w zachowaniu, unikające kontaktów społecznych. Im wcześniej zauważymy zaburzenia integracji sensorycznej i podejmiemy odpowiednie kroki, tym efekty usprawniania dziecka będą szybciej widoczne, a trudności jakie przejawia dziecko zaczną się wycofywać. 

Co może świadczyć o zaburzeniach procesów integracji sensorycznej?

Czy Państwa dziecko:

Nie lubi przytulania;

Nie toleruje metek przy ubraniach, nie lubi długich rękawów i nogawek;

 Nie lubi mycia włosów, obcinania paznokci;

 Często mówi, że coś brzydko pachnie;

Lubi pokarmy tylko o określonej konsystencji;

Nie lubi ruchu, huśtania, kręcenia na karuzeli;

 Domaga się silnego huśtania kręcenia na karuzeli, jest ciągle w ruchu, biega, skacze;

 Poszukuje mocnych wrażeń, docisków, ściska mocno kredkę; 

 Nie potrafi się skoncentrować, nie słucha poleceń, szybko się rozprasza;

 Często się przewraca, potyka;

 Szybko się zniechęca, jeżeli nie potrafi wykonać prostej czynności;

 Przy posiłkach brudzi się, je niechlujnie;

 Jest „lejące” lub zbyt napięte;

 Ma trudności z ubieraniem się;

 Ma częste i długotrwałe napady wściekłości;

 Jest nadwrażliwe na dotyk, hałas, zapach.

Jeżeli wśród wymienionych symptomów odnajdujecie Państwo swoje dziecko, warto skontaktować się z terapeutą integracji sensorycznej, który potwierdzi zaburzenia procesów integracji sensorycznej lub je wykluczy. Żeby stwierdzić zaburzenia integracji sensorycznej, należy przeprowadzić diagnozę, która składa się z następujących etapów:

1. Wywiad z Rodzicami,

2. Kwestionariusz,

3. Próby kliniczne,

4. Testy,

5. Podsumowanie diagnozy.

Tylko pełna diagnoza pozwala nam określić ewentualne zaburzenia integracji sensorycznej. Terapia odbywa się w sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt, głównie sprzęt podwieszany, który służy do stymulowania układu przedsionkowego i proprioceptywnego, czyli podstawowych układów sensorycznych. W sali terapeutycznej są również pomoce do stymulowania układu dotykowego, słuchowego i wzrokowego.